Skip to main content

hlaw gar

ေလွာ္ကားတစ္ရက္ေရာက္ခဲ့တယ္။ တစ္ပတ္ ပတ္ ျပီးဓာတ္ပံုရိုက္ဖို႔သတ္သတ္ပါ။ မေရာက္တာလဲ ၾကာခဲ့ ျပီ။ ၂၀၀၂ တုန္းကတစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။  အခုေနာက္ပိုင္းေမာင္ေလးကေျပာတာ ကုမၸဏီအသစ္ ကန္ထရိုက္ယူျပီးျပန္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ေနပါတယ္တဲ့။ 
စစျခင္းမွာေတာ့ လက္မွတ္နဲ႔ ဌက္ေပ်ာသီး၊ ေဖာ့ေခ်ာင္းေတြ ၀ယ္ခဲ့ရတယ္။ ေမ်ာက္ေလးေတြကိုေကၽြးဖို႔ပါ..
အ၀င္၀မွာ က်ားကားနဲ႔ zebra ကားေတြ႔ခဲ့တယ္။  အဲဒီကားနဲ႔လိုက္ပတ္ေပးတယ္ထင္ပါတယ္။
ေနာက္မွသိရတာေတာ့ အထဲကေမ်ာက္ေတြက ဌက္ေပ်ာသီးသိပ္မၾကိဳက္ၾကဘူး၊ စားရတာမ်ားလို႔ရိုးေနသ လားမသိဘူး။  အဲေတာ့ ကၽြန္မဘဲ တစ္လံုးျပီးတစ္လံုးျဖဳတ္ ပီးထိုင္စားလိုက္တယ္.. ဟဲဟဲ..
ကားလမ္းေတြလဲျပင္ထားတယ္၊ ဖုန္ေတြကေတာ့မ်ားတုန္းဘဲ။ ေပ်ာ္ပြဲစားကားၾကီးေတြနဲ႔လာတဲ့သူေတြလဲ ရွိတယ္။ အတြဲေတြလဲရွိတယ္။
ဆင္ေတြကေတာ့ အသက္ၾကီးေနျပီ၊ ၾကံတစ္ျခင္းကုိ ၄ ေခ်ာင္းေလာက္ပါတာ ၅၀၀ ေပးရတယ္..
စားတာျမန္သလားမေမးနဲ႔ ၁၀ ျခင္းေတာင္မွ သူတို႔က ပါးစပ္စိုရံုေလာက္ရွိေသးတယ္။
ေစ်းသည္ေတြက တစ္ေနရာနဲ႔တစ္ေနရာ... ဌက္ေပ်ာသီးမေကၽြးနဲ႔..ဟိုဟာမေကၽြးနဲ႔ ကၽြန္မေရာင္းတာ အေကာင္ေတြက်မ္းမာေရးအတြက္ပိုေကာင္းတယ္စသည္ျဖင့္ ေရာင္းရေအာင္ ဟုတ္/မဟုတ္ မသိ ေျပာေန ၾကတယ္။  သမင္ေလးေတြသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..အနားကပ္လို႔ရတယ္..ကိုင္လို႔လဲရတယ္။
ေရျမင္းၾကီးေတြအရမ္းရုပ္ဆိုးတယ္.. အစာေတာင္းရင္ ပါးစပ္ၾကီးျဖဲလို႕.. စားလဲျပီးေရာ ခ်က္ခ်င္းအိပ္ေပ်ာ္သြား ေရာ။  ေနာက္မွ ၾကံ့ေတြက ကုန္းေပၚမွာလႈပ္ရွားရင္ အင္အားအရမ္းကုန္တယ္လို႔သိရတာ..
အျပင္ျပန္ထြက္ခါနီး ေဒါင္းက အေတာင္ျဖန္႔ျပတာ အရမ္းလွတာဘဲ..ဒါေပမယ့္ ကင္မရာလဲထုတ္ေရာ..
သူ႔အေတာင္ျပန္ရုတ္လိုက္ျပီ။
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ စစ္သခ်ိဳင္းကို၀င္တယ္.. အျပင္မွာဘဲ ထျပီးဓာတ္ပံုရိုက္တယ္.. အမွန္ကေတာ့ စစ္သခ်ိဳင္း အေရွ႔က ဗယာေၾကာ္သည္ ဦးကုလားၾကီးဆီက အေၾကာ္စားဖို႔ဆင္းတာပါ။


Comments

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ