ျဖစ္ရပ္မွန္ပံုျပင္ေလးတစ္ခုပါ။ ဘုန္းၾကီးႏွစ္ပါးအေၾကာင္းေပါ့။ ၀ါရင့္ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးနဲ႔ ဘုန္းၾကီးအသက္ရြယ္ အလတ္ပိုင္း တစ္ေယာက္တို႔ ေတာအုပ္တစ္ခုကိုျဖတ္ ခရီးသြားရင္း လမ္းခုလတ္တစ္ခု ျမစ္ကမ္းပါး မွာ အကူညီမဲ့စြာရပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔တယ္..
ျမစ္ကိုျဖတ္ကူးဖို႔ မိန္းမသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔အခက္ခဲေတြ႔ေနတာမို႔ ဘုန္းၾကီးႏွစ္ပါးကိုေတြ႔ေတာ့ ၀မ္းသာအား ရအကူညီေတာင္းတယ္။ ဘုန္းဘုန္းအၾကီးတစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းဘဲ.. ေကာင္းပါပီ ကူညီပါ့ မယ့္ဆိုပီး အမ်ိဳးသမီးကို သူ႔လက္ေမာင္းနဲ႔ေပြ႔ခ်ီပီး ျမစ္တံတားငယ္ကို ျဖတ္ကူး တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ ခ်ေပး လိုက္တယ္။
ဘုန္းဘုန္းအငယ္တစ္ေယာက္က ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္..ဒီဘုန္းဘုန္း ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္တာပါလိမ့္..
ငါတို႔ေတြ အမ်ိဳးသမီးေတြကိုထိလို႔မရဘူးမဟုတ္လား...ဟင္း...ပိုဆိုးေသး အမ်ိဳးသမီးကလဲေခ်ာေတာေတာနဲ႔ သူက လက္ေမာင္းမွာေတာင္ေပြ႕ခ်ီပီး သြားလိုက္ေသးတယ္..ဒါေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမွာသာေျပာေနတာပါ.. ဘုန္းဘုန္းအၾကီးကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်နဲ႔ ဆက္ပီး လမ္းေလွ်ာက္ခရီးသြားေနၾကတယ္.. (၈)နာရီေလာက္နီးပါးၾကာေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္ ျဖစ္ေန တာကိုဆက္ပီး ထိန္းထားမရေတာ့ စိတ္တိုတိုနဲ႔ထပီးေပါက္ကြဲေတာ့တာဘဲ..
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ခင္ဗ်ားကို သန္႔ရွင္းရိုေသဖြယ္ေကာင္းတဲ ဘုန္းဘုန္း၊ျမင့္ျမတ္တဲ့သူလို႔ထင္ထားတာ.. ခင္ဗ်ားမို႔ ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ရဲတယ္...အမ်ိဳးသမီးကိုလက္ေမာင္မွာေပြ႔ခ်ီသြားတယ္..အံ့ေရာဘဲ..မထင္ရဘူး.. တဲ့
ဘုန္းဘုန္းအၾကီးကျပန္ေျပာတယ္..
ငါအမ်ိဳးသမီးကို ကူညီပီး သူ႔ကိုခ်ီ ျမစ္ျဖတ္ကူးတာ တစ္မိနစ္ဘဲ... ငါတစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ သူ႔ကို ခ်ထား ေပးခဲ့တယ္..ငါသူ႔ကို ခ်ပီးတာနဲ႔ သူ႔ကို ငါ့စိတ္ထဲကေနလဲ လံုးလံုး ခ်ခဲ့ပီးပီ.. မင္းကေတာ့ (၈) နာရီလံုးလံုး သူ႔အေၾကာင္းကို စိတ္ထဲကေနေတြးပီး မခ်ထားခဲ့ႏိုင္ေသးဘူး... တဲ့
တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ကၽြန္မတို႔လဲဒီလိုဘဲ စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြ၊ စိတ္ဆိုးစရာေတြ၊ မေက် နပ္ခ်က္ေတြကို စိတ္ထဲမွာသယ္ထားတတ္တယ္...ဘာေၾကာင့္မ်ားစိတ္ထဲမွာ အေလးခံပီးသယ္ေနၾကမွာလဲ..
သတ္မွတ္ေနရာတစ္ခုေရာက္ရင္ ခ် ထားခဲ့ၾကဖို႔စဥ္းစားရေအာင္လား...
အေမနဲ႔ ၄ ႏွစ္အရြယ္သားေလးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ သြားတိုက္ေနက်တယ္..
မေတာ္တဆ ကေလးက သြားတိုက္ေနရင္းလက္ေခ်ာ္ပီး သြားပြတ္တံလြတ္ထြက္သြားတာ အိမ္သာခြက္ထဲ က်သြားပါေလေရာ... ေကာင္ေလးကခ်က္ခ်င္းေျပးလက္ႏႈိက္ေကာက္ပီး ျပန္သံုးဖို႔ုလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္....
အေမက
သား..ရပ္လိုက္စမ္း.. သူ႔သားေလးလက္ထဲက သြားတိုက္တံေလးကို လုပီးအမႈိက္ပံုးထဲထည့္လိုက္တယ္.. ပီးေတာ့အသစ္တစ္ခုထပ္ထုတ္ေပးတယ္...
သားေလးကေမးတယ္... ေမေမ... ဘာလို႔သားသြားတိုက္တံလႊတ္ပစ္လိုက္တာလဲ
ေသခ်ာတာေတာ့ သူ႔သြားပြတ္တံသူလႊတ္ပစ္လိုက္မွာဘဲ...ကေလးကိုလဲစိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးလိမ့္မယ္..ခဏေပါ့။
ကၽြန္မတို႔စိတ္ထဲက မေကာင္းတဲ့အညစ္ေၾကးေတြျဖစ္တဲ့ ..စိတ္တိုတာေတြ၊ ေဒါသျဖစ္တာေတြ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ ေလးေတြ၊ မနာလိုမႈေတြ၊ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ၊ မလိုမုန္းထားတဲ့ အညစ္ေၾကးေတြေရာ..သိသိရက္နဲ႔ ဆက္ပီးသိမ္းထားၾကအံုးမလား... အမိႈက္ဗံုးထဲ ပစ္လိုက္ဖို႕ၾကိဳးစားရေအာင္.. ျဖစ္ခဲ့ပီးတဲ့ေနရာမွာဘဲ ခ် ထားဖို႔ ၾကဳိးစားၾကရေအာင္။။
ျမစ္ကိုျဖတ္ကူးဖို႔ မိန္းမသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔အခက္ခဲေတြ႔ေနတာမို႔ ဘုန္းၾကီးႏွစ္ပါးကိုေတြ႔ေတာ့ ၀မ္းသာအား ရအကူညီေတာင္းတယ္။ ဘုန္းဘုန္းအၾကီးတစ္ေယာက္က ခ်က္ခ်င္းဘဲ.. ေကာင္းပါပီ ကူညီပါ့ မယ့္ဆိုပီး အမ်ိဳးသမီးကို သူ႔လက္ေမာင္းနဲ႔ေပြ႔ခ်ီပီး ျမစ္တံတားငယ္ကို ျဖတ္ကူး တစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ ခ်ေပး လိုက္တယ္။
ဘုန္းဘုန္းအငယ္တစ္ေယာက္က ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ၾကည့္ေနတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ခင္ဗ်ားကို သန္႔ရွင္းရိုေသဖြယ္ေကာင္းတဲ ဘုန္းဘုန္း၊ျမင့္ျမတ္တဲ့သူလို႔ထင္ထားတာ.. ခင္ဗ်ားမို႔ ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္ရဲတယ္...အမ်ိဳးသမီးကိုလက္ေမာင္မွာေပြ႔ခ်ီသြားတယ္..အံ့ေရာဘဲ..မထင္ရဘူး.. တဲ့
ဘုန္းဘုန္းအၾကီးကျပန္ေျပာတယ္..
ငါအမ်ိဳးသမီးကို ကူညီပီး သူ႔ကိုခ်ီ ျမစ္ျဖတ္ကူးတာ တစ္မိနစ္ဘဲ... ငါတစ္ဖက္ကမ္းေရာက္ေတာ့ သူ႔ကို ခ်ထား ေပးခဲ့တယ္..ငါသူ႔ကို ခ်ပီးတာနဲ႔ သူ႔ကို ငါ့စိတ္ထဲကေနလဲ လံုးလံုး ခ်ခဲ့ပီးပီ.. မင္းကေတာ့ (၈) နာရီလံုးလံုး သူ႔အေၾကာင္းကို စိတ္ထဲကေနေတြးပီး မခ်ထားခဲ့ႏိုင္ေသးဘူး... တဲ့
တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ ကၽြန္မတို႔လဲဒီလိုဘဲ စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်ျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြ၊ စိတ္ဆိုးစရာေတြ၊ မေက် နပ္ခ်က္ေတြကို စိတ္ထဲမွာသယ္ထားတတ္တယ္...ဘာေၾကာင့္မ်ားစိတ္ထဲမွာ အေလးခံပီးသယ္ေနၾကမွာလဲ..
သတ္မွတ္ေနရာတစ္ခုေရာက္ရင္ ခ် ထားခဲ့ၾကဖို႔စဥ္းစားရေအာင္လား...
အေမနဲ႔ ၄ ႏွစ္အရြယ္သားေလးတစ္ေယာက္ ေရခ်ိဳးခန္းမွာ သြားတိုက္ေနက်တယ္..မေတာ္တဆ ကေလးက သြားတိုက္ေနရင္းလက္ေခ်ာ္ပီး သြားပြတ္တံလြတ္ထြက္သြားတာ အိမ္သာခြက္ထဲ က်သြားပါေလေရာ... ေကာင္ေလးကခ်က္ခ်င္းေျပးလက္ႏႈိက္ေကာက္ပီး ျပန္သံုးဖို႔ုလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္....
အေမက
သား..ရပ္လိုက္စမ္း.. သူ႔သားေလးလက္ထဲက သြားတိုက္တံေလးကို လုပီးအမႈိက္ပံုးထဲထည့္လိုက္တယ္.. ပီးေတာ့အသစ္တစ္ခုထပ္ထုတ္ေပးတယ္...
သားေလးကေမးတယ္... ေမေမ... ဘာလို႔သားသြားတိုက္တံလႊတ္ပစ္လိုက္တာလဲ
ညစ္ပတ္ေနပီေလသား...အိမ္သာခြက္ေရထဲက်သြားတာသားေတြ႔တယ္မဟုတ္လား.. တဲ့..
အိုး..ဒါဆိုေမ့ေမ့သြားပြတ္တံလဲလႊတ္ပစ္ရမယ္..
ဘာျဖစ္လို႔လဲသားရဲ႕ ..လို႔သူ႔အေမက သြားတိုက္ေနရင္းလွမ္းေမးတယ္..
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေမေ့ေမ့သြားပြတ္တံ သားေၾကာင့္မေန႔က အိမ္သာခြက္ထဲက်သြားတာ ေလ..အဲဒါ သားျပန္ေကာက္ပီး ျပန္တင္ထားတာ... ညစ္ပတ္ေနပီ..လႊတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ တဲ့..
ကၽြန္မေတာ့ျမင္ေယာင္တယ္.. ကေလးအေမရဲ႕မ်က္ႏွာ စိတ္ဆိုးမွာလား၊ ခ်က္ခ်က္းသြားပြတ္တံကိုလႊတ္ပစ္ လိုက္မလား...ေသခ်ာတာေတာ့ သူ႔သြားပြတ္တံသူလႊတ္ပစ္လိုက္မွာဘဲ...ကေလးကိုလဲစိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးလိမ့္မယ္..ခဏေပါ့။
ကၽြန္မတို႔စိတ္ထဲက မေကာင္းတဲ့အညစ္ေၾကးေတြျဖစ္တဲ့ ..စိတ္တိုတာေတြ၊ ေဒါသျဖစ္တာေတြ မေကာင္းတဲ့ စိတ္ ေလးေတြ၊ မနာလိုမႈေတြ၊ ဟန္ေဆာင္မႈေတြ၊ မလိုမုန္းထားတဲ့ အညစ္ေၾကးေတြေရာ..သိသိရက္နဲ႔ ဆက္ပီးသိမ္းထားၾကအံုးမလား... အမိႈက္ဗံုးထဲ ပစ္လိုက္ဖို႕ၾကိဳးစားရေအာင္.. ျဖစ္ခဲ့ပီးတဲ့ေနရာမွာဘဲ ခ် ထားဖို႔ ၾကဳိးစားၾကရေအာင္။။
ဘုန္းၾကီး ေျဖသြားတာ သေဘာၾကမိတယ္၊ မွတ္သားစရာပါပဲ၊
ReplyDelete