Skip to main content

ေယာင္လည္လည္တနဂၤေႏြ

ဒီအပတ္ရံုးပိတ္ရက္မွာေတာ့အိမ္ေဘးမွာေနတဲ့ကၽြန္မေမြးစားမိဘမ်ား(သူတို႔သားသမီးေတြ
ၾသစေတးလ်ားမွာေနခဲေတာ့ သူမ်ားေမးတိုင္းသမီးလို႔ၿပန္ၿပန္ေၿဖေလ့ရွိတဲ့သူေတြေပါ့)သမီးရင္း ၿပန္လာလည္ေတာ့ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္ဆိုၿပီးအတင္းေခၚတာနဲ႔ပါသြားၿပန္ပါတယ္။ ေမာလ္
ေတြေလွ်ာက္လည္ရတာ၀ါသနာမပါတာေတာ့အမွန္ဘဲ။ ၀ယ္စရာရွိရင္တစ္မ်ိဳးေပါ့။ ဒါေပ
မယ့္တစ္ရက္တစ္ရက္ခရီးမထြက္ရင္ရံုးကၿပန္တာနဲ႔အိမ္ထဲ၀င္ၿပီးၿငိမ္ကုပ္ေနလို႔စိတ္ေၿပလက္
ေပ်ာက္ထြက္ပါဆိုၿပီးအတင္းေခၚတာနဲ႔ပါသြားၿပန္ပါတယ္။ သူခ်င္းေအးေအးေလးေတြသာဖြင့္
တတ္တဲ့အန္တီနဲ႕အန္ကယ္ကားေပၚမွာဒီတစ္ရက္ေတာ့ဆူညံေနေအာင္သီခ်င္းေပါင္းစံုၾကားရ
ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ကားေပၚေရာက္ရင္ေခြေနတာ၊ ေအးတာလဲပါတယ္။ကားေတြကလဲ
ေမာင္းတာၾကမ္းသလားမေမးနဲ႔ကၽြန္မကားမေမာင္းတတ္တာကိုဘဲေက်းဇူးတင္ရမလိုဘဲ။ ဒီ
ကိုေရာက္စကရံုးကကား၀ယ္ဖို႔ပိုက္ဆံထုတ္ေပးတယ္။ အလကားေတာ့ဟုတ္ဘူး။တစ္၀က္
နီးပါးေတာ့ကိုယ့္လခထဲကၿပန္ၿဖတ္မွာေပါ့။ ကားကဒီမွာေစ်းအရမ္းသက္သာေတာ့တစ္လကို
၅၀၀၀ေလာက္ၿဖတ္လဲဘာမွေတာ့ထူးလာမွမဟုတ္ေပမယ့္ေသြးတိုးရွိတဲ့ကၽြန္မကားေမာင္း
ဖို႔ကိုေတာ့ကၽြန္မအိမ္ကေရာ၊ ခ်စ္သူကပါသေဘာမတူခဲ့ပါဘူး။ အသြားလမ္းကိုအၿပန္လမ္းက
ကားကေက်ာ္ေမာင္းတယ္။ ကားမွတ္တိုင္မရွိစိတ္တိုင္းက်ရပ္ခ်င္တဲ့ေနရာရပ္တယ္။ မိုးရြာ
ရင္ပိုဆိုးတယ္။ ေရၾကီးၿပီးအဲဒါထိုင္ေပေတာ့တစ္ေနကုန္နီးပါးကားေပၚမွာ၊ ကမၻာေပၚမွာဒုတိယ
ကားလမ္းပိတ္တာအဆိုးဆံုးႏိုင္ငံလို႔နာမည္ၾကီးေတာ့လဲအဲေလာက္ေတာ့ရွိမွာေပါ့။ တစ္ရက္
ကၽြန္မၿမန္မာသံရံုးကအိမ္ကိုၿပန္အလာ၊၂နာရီအလြန္ဆံုးၾကာသင့္တဲ့ခရီးကို (၆)နာရီၾကာကား
ေပၚမွာေနလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မရံုးကသူေတြစိတ္ပူလို႔အေရးထဲဖုန္းကဘက္ထရီကုန္၊ ဆိုး၀ါး
လိုက္တာ၊ၿပန္ေရာက္ေတာ့၀ိုင္းဆူၾကပါေလေရာ။တစ္ေယာက္တည္းသြားလို႔ဆိုၿပီး။ဒါကေတာ့
ဒီကသူေတြရဲ႕ကိုယ့္ႏိုင္သားမဟုတ္တဲ့အၿပင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းမို႔စိုးရိမ္တတ္တဲ့
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးပါ။ကၽြန္မကေတာ့သူတို႔စိတ္ပူရလို႔စိတ္မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။ကားရွိ
လဲမေကာင္းရွိလဲအႏၱရယ္မ်ားတဲ့ေနရာမွာတစ္ခါတစ္ေလအရမ္းၿငီးေငြ႕တယ္။ ဒါေၾကာင့္ေနမ
ေကာင္းၿဖစ္ရင္ရံုးမွာဘဲလာထိုင္ခ်င္တာ။ ရံုးမွာကေပ်ာ္တယ္ေလ။ လူေတြအမ်ားၾကီးနဲ႔၊ အိမ္မွာ
ဆိုတစ္ေယာက္တည္းအိပ္ခ်င္အိပ္၊ မအိပ္ရင္ဘေလာ့တစ္ကာလိုက္ဖတ္၊ အြန္လိုင္းကသူငယ္
ခ်င္းေတြနဲ႔ရန္ၿဖစ္၊ ပ်င္းတာေတာ့အရမ္းဘဲ။ ကၽြန္မခ်စ္သူကေၿပာတယ္။ အင္တာနက္ရွိေနတာ
ဗဟုသုတရမယ့္စာေတြဖတ္၊ အက်ိဳးရွိမယ့္အေၾကာင္းရာေတြေလ့လာ။ ကၽြန္မကေတာ့အင္တာ
နက္ကိုအက်ိဳးရွိရွိမရွိရွိမသိဘူး။ စိတ္၀င္စားတဲ့ဘေလာ့ေတြ႕ရင္ဖတ္လိုက္၊ ဖိုရမ္ထဲ၀င္ဖတ္လိုက္။
အြန္လိုင္းမွာဘယ္သူငယ္ခ်င္မ်ားရွိမလဲလိုက္ေခ်ာင္းလိုက္၊ ဘယ္သူမွမရွိရင္ေတာင္ပုံမွန္ရွိေနတဲ့
ေမာင္ေလးနဲ႔ညီမေလးကိုလွမ္းၿပီးေခါင္းစားေနတာ။ ဘ၀ကိုၿဖစ္သလိုေနခ်င္တာေတာ့မဟုတ္ပါ
ဘူး။ ကိုယ္ေပ်ာ္သလိုေနေနတာ၊ အဲဒီအတြက္လဲဘယ္ေတာ့မွေနာင္တမရဘူး။ မဟုတ္တာလုပ္
တာမွမဟုတ္တာ။ မေန႔ကအေ၀းမွာေက်ာင္းတက္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းနဲ႔စကားေၿပာၿဖစ္တယ္။ နင္
ကလဲပ်င္းရင္သူမ်ားဆီသြားလည္ေပါ့တဲ့။ သူေၿပာတာေတာ့ဟုတ္ေနတာဘဲ။ ကၽြန္မကအိမ္လည္
တာ၀ါသနာမပါဘူး။ ညီမ၀မ္းကြဲအိမ္ေတာင္တစ္နာရီၿပည့္ေအာင္ထုိင္တာမဟုတ္ဘူး။ဒီမွာကသူ႔
အိမ္ကိုယ့္အိမ္လည္ေတာ့မယ္၊ လာေတြ႔ေတာ့မယ္ဆိုဖုန္းနဲ႕အရင္အေၾကာင္းၾကား၊အိုေက..လာ
ေလဆိုမွေရာက္လာၾကတာ။ ကိုယ္သြားေတြ႔မယ္ဆိုလဲအဲလိုဘဲ။တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေန
တတ္တဲ့ကၽြန္မအတြက္ေတာ့အဲဒီစနစ္ကိုၾကိဳက္တယ္။ (ကဲစလာၿပီကၽြန္မအက်င့္...ေရးမယ့္အရာ
ကတစ္ၿခား၊ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ၿဖစ္ကုန္ပီ) ဒါလဲကၽြန္မအက်င့္တစ္ခါတစ္ေလတစ္ခုခုေၿပာဖို႔စဥ္း
စားထားေပမယ့္လိုရင္းကိုမေရာက္ေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႕ေမာလ္ေရာက္ေတာ့ေတြ႕ခဲတာေတြဓာတ္ပံု
ရိုက္ခဲ့တယ္။ ေရခဲၿပင္စကိတ္စီးေနၾကတဲ့သူေတြေရာ (အဲဒါအရမ္းစီးဖူးခ်င္တာ၊လဲက်မွာေသခ်ာ
တာသိေနေတာ့ခုထိမစမ္းရေသးဘူး။ ကေလးေတြ၀ိုင္းရီမွာစိုးလို႔ ဟဟ)။ အတက္ဆင္းလက္
တန္းမွာအလွဆင္ထားတဲ့ခရစၥမတ္ပန္းေလးေတြေရာ၊ ကေလးကစားစရာေရာင္းတဲ့ေနရာက
မဲေဖာက္ေပးတာေတြေရာ။ Home decor ခရစၥမတ္ပင္အၾကီးၾကီး၊ ဂိန္းေစာ့တဲ့ေနရာမွာေကာင္
ေလးေတြနဲ႕အတူကေနတဲ့အေကာင္ေလး၊ဖိနပ္ေတြ၀ယ္ေနက်ဆိုင္ေလး၊ အလွဆင္ထားတဲ့တြန္း
လွည္းေလး အစံုဘဲ..အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့မိုးခ်ဳပ္ပီ။ ဒီမွာညေန ၅း၀၀နာရီဆိုေမွာင္ေနပီေလ....







Comments

Post a Comment

ကူးကူးေရ...

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ