ဒီလကေတာ့အလုပ္အမ်ားဆံုးလပါ။ ႏွစ္ပတ္လည္အစီးေ၀းၾကီးရွိတာႏိုင္ငံေပါင္းစံုကကိုယ္စား
လွယ္ေတြလာေရာက္ၾကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းၾကိဳဆိုေရးလုပ္ဖို႔ ကၽြန္မကမနက္ပိုင္း shift ကိုတာ
၀န္ယူရပါတယ္။ မနက္ (၃) နာရီထ၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီးဗူးေလးထဲထည့္၊ ၿပီးတာနဲ႔လာေခၚတဲ့
ကားကိုစီး၊ ေလယဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ့ မနက္ (၅) နာရီ၊ အဲဒီကေနတစ္ခ်ိန္လံုးမတ္မတ္ထေန
ရတာ.. ဟိုသြားဒီသြားကလြဲလို႔ေပါ့၊ အဲဒါ ေနာက္ ညေန (၃) နာရီ shift အဖြဲ႔ေတြလာမွကၽြန္မအိမ္
ၿပန္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကိုပင္ပန္းတယ္။ အမွန္ကေတာ့ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး၊ ရွာရတာ၊ ကိုယ္
မသိတဲ့သူေတြကိုလာၾကိဳရတာ၊ ခန္႔မွန္းရတာ၊ စိတ္ေမာရတာ..အဲဒါေတြပင္ပန္းတာ။ ညေနလာ
ၾကိဳတဲ့ကားေပၚမွာတစ္လမ္းလံုးအိပ္လာၿပီးၿပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနပီ။ ေက်ာင္းရွိတဲ့ေန႔
ေတြဆို အတန္းသြားတက္ရေသးတယ္။ ပင္ပန္းခ်က္ကေတာ့ကမ္းကုန္တယ္။ ဒီတနဂၤေႏြထိဘဲ
ဆိုပါေတာ့၊ တနဂၤေႏြညပိုင္းက်ေတာ့တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲၿပီးေတာ့ နာတာ တစ္ညလံုးေကာင္း
ေကာင္းအိပ္လို႔မရဘူး၊ ေနာက္ေန႔လဲဒီလိုဘဲ၊ ဒီေန႔ေတာ့ကိုယ္ပါပူၿပီးဖ်ားတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္
လာၿပီ၊ ေတာ္ေတာ့္ကိုအၿဖစ္က၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဒီေလာက္ေလးေတာင္အပင္ပန္းမခံႏိုင္ရ
ေကာင္းလားဆိုၿပီးစိတ္တုိတာကတစ္မႈ၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တာကိုယ့္ကိုလာပတ္တဲ့အမႈေတြ၊
လူမႈေရးေတြနဲ႔ ေခါင္းေတြကိုက္ပီးစိတ္ညစ္ေနတာေတာ့အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွမေရာက္
ဖူးတဲ့ေနရာေလးေတြေရာက္ခဲ့တယ္. ဒါကေတာ့ေလယဥ္ကြင္းမွာေရာက္လာတဲ့ကိုယ္စား
လွယ္ေတြကိုေပးတဲ့ခရုေခြ (ခရုပန္းကုံး) ပါ။ ဒါကိုတစ္ကူးတစ္ကဒီကေန (၃)နာရီေလာက္
ေလယဥ္စီးရတဲ့ကၽြန္းကေနမွာထားရတာပါ။
အစီးေ၀းလုပ္တဲ့အေဆာက္ဦးက ကၽြန္မစိတ္၀င္စားတဲ့ ပန္းခ်ီကားအၾကီးၾကီး၊
မီးဆိုင္းေလးေတြကိုအရမ္းကိုက်က္သေရရွိေအာင္ဆင္ထားတဲ့၀င္၀င္ခ်င္းခန္းမ၊
ပါေကးၾကမ္းၿပင္ေပၚမွာေက်ာက္စရစ္တံုးေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္အလွဆင္ထားတဲ့lobby
ေလးေတြပံု သူငယ္ခ်င္းတို႔ပါၾကည့္လို႔ရေအာင္တင္ေပးလိုက္တယ္။ အစီးေ၀းလာတဲ့သူေတြဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆို
တာပံုထဲမွာဘဲၾကည့္ေတာ့..
ေမာလ္သြားတုန္းကအဲဒီအေကာင္ေလးလမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႔လို႔ သေဘာက်လို႔ရိုက္လာ
ခဲ့တယ္။ ငတက္ၿပားလားဘာေကာင္လဲေတာ့မသိဘူး။ တစ္ၿခားအေကာင္ေတြကိုေတာ့ၿမင္
ဖူးေနက်၊ ဒီအေကာင္ေလးကတစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးလို႔။။....
လွယ္ေတြလာေရာက္ၾကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းၾကိဳဆိုေရးလုပ္ဖို႔ ကၽြန္မကမနက္ပိုင္း shift ကိုတာ
၀န္ယူရပါတယ္။ မနက္ (၃) နာရီထ၊ ထမင္းဟင္းခ်က္ၿပီးဗူးေလးထဲထည့္၊ ၿပီးတာနဲ႔လာေခၚတဲ့
ကားကိုစီး၊ ေလယဥ္ကြင္းေရာက္ေတာ့ မနက္ (၅) နာရီ၊ အဲဒီကေနတစ္ခ်ိန္လံုးမတ္မတ္ထေန
ရတာ.. ဟိုသြားဒီသြားကလြဲလို႔ေပါ့၊ အဲဒါ ေနာက္ ညေန (၃) နာရီ shift အဖြဲ႔ေတြလာမွကၽြန္မအိမ္
ၿပန္ရတယ္။ ေတာ္ေတာ့္ကိုပင္ပန္းတယ္။ အမွန္ကေတာ့ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး၊ ရွာရတာ၊ ကိုယ္
မသိတဲ့သူေတြကိုလာၾကိဳရတာ၊ ခန္႔မွန္းရတာ၊ စိတ္ေမာရတာ..အဲဒါေတြပင္ပန္းတာ။ ညေနလာ
ၾကိဳတဲ့ကားေပၚမွာတစ္လမ္းလံုးအိပ္လာၿပီးၿပန္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းေနပီ။ ေက်ာင္းရွိတဲ့ေန႔
ေတြဆို အတန္းသြားတက္ရေသးတယ္။ ပင္ပန္းခ်က္ကေတာ့ကမ္းကုန္တယ္။ ဒီတနဂၤေႏြထိဘဲ
ဆိုပါေတာ့၊ တနဂၤေႏြညပိုင္းက်ေတာ့တစ္ကိုယ္လံုးကိုက္ခဲၿပီးေတာ့ နာတာ တစ္ညလံုးေကာင္း
ေကာင္းအိပ္လို႔မရဘူး၊ ေနာက္ေန႔လဲဒီလိုဘဲ၊ ဒီေန႔ေတာ့ကိုယ္ပါပူၿပီးဖ်ားတဲ့အဆင့္ကိုေရာက္
လာၿပီ၊ ေတာ္ေတာ့္ကိုအၿဖစ္က၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ဒီေလာက္ေလးေတာင္အပင္ပန္းမခံႏိုင္ရ
ေကာင္းလားဆိုၿပီးစိတ္တုိတာကတစ္မႈ၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တာကိုယ့္ကိုလာပတ္တဲ့အမႈေတြ၊
လူမႈေရးေတြနဲ႔ ေခါင္းေတြကိုက္ပီးစိတ္ညစ္ေနတာေတာ့အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါမွမေရာက္
ဖူးတဲ့ေနရာေလးေတြေရာက္ခဲ့တယ္. ဒါကေတာ့ေလယဥ္ကြင္းမွာေရာက္လာတဲ့ကိုယ္စား
လွယ္ေတြကိုေပးတဲ့ခရုေခြ (ခရုပန္းကုံး) ပါ။ ဒါကိုတစ္ကူးတစ္ကဒီကေန (၃)နာရီေလာက္
ေလယဥ္စီးရတဲ့ကၽြန္းကေနမွာထားရတာပါ။
အစီးေ၀းလုပ္တဲ့အေဆာက္ဦးက ကၽြန္မစိတ္၀င္စားတဲ့ ပန္းခ်ီကားအၾကီးၾကီး၊
မီးဆိုင္းေလးေတြကိုအရမ္းကိုက်က္သေရရွိေအာင္ဆင္ထားတဲ့၀င္၀င္ခ်င္းခန္းမ၊
ပါေကးၾကမ္းၿပင္ေပၚမွာေက်ာက္စရစ္တံုးေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆန္ဆန္အလွဆင္ထားတဲ့lobby
ေလးေတြပံု သူငယ္ခ်င္းတို႔ပါၾကည့္လို႔ရေအာင္တင္ေပးလိုက္တယ္။ အစီးေ၀းလာတဲ့သူေတြဘယ္ေလာက္မ်ားလဲဆိုတာပံုထဲမွာဘဲၾကည့္ေတာ့..
ေမာလ္သြားတုန္းကအဲဒီအေကာင္ေလးလမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႔လို႔ သေဘာက်လို႔ရိုက္လာခဲ့တယ္။ ငတက္ၿပားလားဘာေကာင္လဲေတာ့မသိဘူး။ တစ္ၿခားအေကာင္ေတြကိုေတာ့ၿမင္
ဖူးေနက်၊ ဒီအေကာင္ေလးကတစ္ခါမွမေတြ႔ဖူးလို႔။။....
