Skip to main content

အားဘူး...အားဘူး...

အခုတစ္ေလာကၽြန္မအလုပ္ေတြအရမ္းမ်ားေနပါတယ္။ ဒီတစ္ေခါက္(၄)ဘာသာယူထားေတာ့
ရူးမေလာက္ေအာင္စာေတြမ်ားလြန္းပါတယ္။ကြန္ၿပဴတာထဲမ်က္ႏွာ၀င္မတတ္ပါဘဲ။ ဘေလာ့
ထဲမွာေရးစရာေလးေတြအမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္မနက္ထတာနဲ႔ရံုးကိုေၿပး၊ အလုပ္လုပ္ၿပီးညေနရံုး
ဆင္းခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔အိက်ီေတာင္မလဲအားဘဲေက်ာင္းကိုေၿပးရပါတယ္။ ေက်ာင္းကည(၁၀)
နာရီမွၿပီးတယ္။အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ၁၀နာရီခြဲေနၿပီ။ professor ေပးထားတဲ့စာေတြကိုအသဲ
အသန္ရွာရပါတယ္။ case study ေတြေခါင္းေၿခာက္ေအာင္စဥ္းစားရပါတယ္။ ေသာၾကာေန႔
ေတာ့ရံုးေန႔တ၀က္ဘဲတက္ရေတာ့ေအးေဆးတယ္မထင္ပါနဲ႔။ ေသာၾကာေန႕႔လဲရံုးဆင္းတာနဲ႔
ေက်ာင္းကိုေၿပးရၿပန္ပါတယ္။အိမ္မွာမာမီေရာက္ေနေတာ့စားေသာက္ဖို႔စိတ္မပူရေပမယ့္
ေနာက္လက်ရင္ေတာ့၀ိတ္က်မယ့္ကိန္းကိုၿမင္ေနရတယ္။အေရးထဲမွာဘန္ေကာက္သြား
ဖို႔ဗီဇာေလွ်ာက္တာသံရံုကေတာ္ေတာ္ရစ္လို႔အရမ္းကိုစိတ္တိုရေသးတယ္။ မဆီမဆိုင္စာရြက္
ေတြလိုက္ေတာင္းတယ္။ဘန္ေကာက္ကိုထရန္စစ္အေနနဲ႔၀င္ဖူးေပမယ့္အခုဟာကညီမေလး
ဘြဲ႕႕ယူမွာမို႔ဒီကေနဗီဇာေလွ်ာက္တာဒီေလာက္ခက္မွန္းမသိဘူး။ဗီဇာဖိုးလဲနင့္ေနေအာင္
ေတာင္းေသးတယ္။ေတာ္ေတာ္အသဲယားတယ္။တစ္ၿခားႏိုင္ငံေတြမ်ားအဲေလာက္မခက္ပါဘူး
ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔အနီးဆံုးႏိုင္ငံေလးကရစ္လိုက္တာ၀က္အူရစ္ေတာင္အရႈံးေပးရမယ္။
(၃)ခါေလာက္ထပ္ဆင့္ေလွ်ာက္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ရလာပါၿပီဗီဇာ။
ပလတ္စတစ္ေလာင္းၿပီးမွန္ေဘာင္ထဲထည့္ခ်ိတ္ထားရင္ေကာင္းမယ္။
အေရးထဲမွာၿမန္မာသံရံုးကနာမည္အလံုးလိုက္တပ္ၿပီးေရာက္လာတဲ့ဖိတ္စာ။
referendum on that draft constitution
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ဘာမွသြားၿပီးမဲမေပးခ်င္ပါဘူး။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဘာမွန္းမသိနားမလည္
လို႔ပါ။ ၿမန္မာႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေရးနဲ႔ပတ္သတ္တာကိုလစ္လ်ဴ
ရႈမသိဘာသာေနၿခင္သလားလို႕႔ေမးတဲ့သူရွိသလို၊ ဒီမဲေပးတဲ့အေပၚမွာအခြင့္ေကာင္းယူ
ၿပီးသူတစ္ပါးႏိုင္ငံမွာခိုလႈံခြင့္ေတာင္းဖို႔စီစဥ္ေနၾကတဲ့သူေတြအေၾကာင္းၾကားရတဲလဲစိတ္
မခ်မ္းသာလွေပးဘူး။ ကၽြန္မအၿမင္ေတာ့ကိုယ့္တိုင္းၿပည္၊ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္းစားဖို႔
စိတ္ရွိရင္ကိုယ္လုပ္ႏိုင္တဲ့အေနထားေလးကေနအတတ္ႏိုင္ဆံုးေထာက္ပံ့ကူညီေပးခ်င္
ပါတယ္။အေကာင္းဆံုးအေနထားကိုေရာက္လာမယ္လို႔လဲေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

Comments

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ