Skip to main content

ကၽြန္မႏွင့္ အရုပ္မ်ား

ကၽြန္မဆီမွာ နီမိုေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္။ နီမို ကာတြန္းကားထြက္ေတာ့ ၾကည့္ၿပီးေတာ့အရမ္းခ်စ္တာနဲ႕ နီမို လိုခ်င္တယ္..လိုခ်င္တယ္ ေအာ္ေနတာနဲ႕..တစ္ရက္ေသာညေနခင္မွာေတာ့.. ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္..ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကိုလြယ္ၿပီး ကၽြန္မဆီတည့္တည့္ေလွ်ာက္လာတယ္..မ်က္ႏွာကေတာ့ၿပံဳးစိစိနဲ႕...
ကၽြန္မေရွ႕ေရာက္ေတာ့...ေရာ့ နီမို ဆိုၿပီးလွမ္းေပးတယ္... အဲဒီတုန္းက နီမိုရတဲ့မ်က္ႏွာက မႈိရတဲ့မ်က္ႏွာလိုမ်ိဳးေပါ့...နီမိုက ကၽြန္မနဲကအေဖာ္အၿဖစ္ေနလာတာ အခုဆို (၄) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ..ေရာက္ခါစက..သူညစ္ပတ္ေနလို႕အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲထည့္ေလွ်ာ္တာ မ်က္လံုးတစ္ဖက္က ၿပဳတ္သြားလို႕ ငိုလိုက္ရတာ...
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတစ္ေယာက္တည္း..ရူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕..စကားေၿပာရင္လဲနီမို နဲ႕ဘဲ။ ကၽြန္မသက္မဲ့အရုပ္ေလးေတြကိုခင္တြယ္တယ္။ တစ္ေလာက ကိုးရီးယားကားၾကည့္တာ အရုပ္ေလးေတြက လူနဲ႕အတူေနတာမ်ားရင္ သူတို႕ကိုစကားေၿပာရင္ သူတို႕လဲ နားလည္တယ္တဲ့.. ယံုႏိုင္စရာေတာ့မရွိဘူး..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ နီမိုနဲ႕ခုထိစကားေၿပာတုန္း... သူကလံုးလံုးေလး.. မ်က္လံုးၿပဴးၿပဴးနဲ႕.. ဖက္ၿပီးအိပ္လို႕လဲရေတာ့ အေဖာ္မလိုေတာ့ဘူး..သူရွိရင္ၿပည့္စံုတယ္။။ အဲဒီနီမိုေလးကို မနာလိုတဲ့သူေတြ ကအမ်ားၾကီး... မနာလိုစရာလားေနာ္.. နီမိုကအရုပ္ေလးဘဲ..

နီမိုက ဒီေရာက္ၿပီးတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေတာ့ အေဖာ္ရလာတယ္.. ကြင္းကြင္ (ပင္ကြင္း)ရယ္၊ ယုန္ယုန္ရယ္၊ ကြိကြိ(ေမ်ာက္ညိဳ)ရယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အသည္းေကာင္ရယ္၊ ေခြးေလးရယ္။။။
ကၽြန္မကတစ္ေယာက္တည့္ေနေတာ့ ေတာ္ရံုဧည့္သည္လဲမလာဘူး။ သူတို႕ကို ဧည့္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တစ္ခံုစီ ဆိုဖာမွာထိုင္ခိုင္းထားတယ္။။ နီမိုနဲ႕ အသည္းေကာင္က ေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာ...
ယုန္ယုန္ကလဲတစ္ခါတစ္ေလ ခုတင္ေပၚေရာက္တယ္..အေမႊးႏုႏုေလးေတြနဲ႕အရမ္းကိုင္လို႕ေကာင္းတယ္။

Comments

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ