Skip to main content

ယုန္တုန္တုန္အေၾကာင္း

ကၽြန္မမွာ ယုန္ေလးတစ္ေကာင္ရွိတယ္॥အရင္တုန္းကေလဟာၿပင္ေစ်းလို႕ေခၚမွာေပါ့॥အဲဒီမ်က္ႏွာစာမွာ အေကာင္ေလးေတြေရာင္းတယ္။ ၿဖတ္သြားတိုင္းငမ္းလိုက္ရတာေၿပာမေနနဲ႕။ ယုန္ေလးတစ္ေကာင္ေလာက္အရမ္း၀ယ္ခ်င္တယ္။ အလုပ္ကလုပ္ခါစဆိုေတာ့ လခနဲ႕ မနဲေလာက္ေအာင္သံုးေနရတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ယုန္ေလး၀ယ္ဖို႕ပိုက္ဆံမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ (၃) လေလာက္နဲနဲခ်င္းစုေတာ့ ယုန္ေလး၀ယ္လိုၿပီ။ အဲဒါနဲ႕ဘဲ ဆိုင္ကိုသြား၊ စိတ္ၾကိဳက္တစ္ေကာင္ေရြး॥ (ေသးေသးေလး) ၿပီးေတာ့ သူ႕ကိုရံုးသြားရင္ေခၚသြားဖို႕ ၿခင္းေတာင္အနီေလးတစ္လံုး၀ယ္၊ ေပ်ာ္လိုက္တာေၿပာမေနနဲ႕॥ အိပ္ခန္းထဲမွာထည့္ထားၿပီး।သူ႕ကို တုန္တုန္ လို႕နာမည္ေပးလိုက္တယ္။ ရံုးသြားတိုင္းၿခင္းအနီေလးထဲမွာ မုန္လာဥနီ၊ ကန္ဇြန္းရြက္ သံုးေလးပင္ထည့္ၿပီးသယ္သယ္သြားတယ္။ ရံုးပိတ္ရက္ေတြ အိမ္ကိုၿပန္တဲ့အခါ သူ႕ကို လိုင္းကားနဲ႕ေခၚသြားတယ္။
ဒီလိုနဲ႕ တုန္တုန္လဲၾကီးလာတယ္။ ယုန္ ေသးကအရမ္းနံတယ္။ သူ႕မစင္ မဲမဲလံုးေလးေတြလဲ ေနရာတကာဘဲ॥အိပ္ခန္းကို အၿမဲသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ရတယ္။ သူကၾကီးလာေတာ့ ၿခင္းေတာင္းေလးနဲ႕မဆန္႕ေတာ့ဘူး။ မာမီကေၿပာတယ္။ အိမ္ကိုေခၚသြားမယ္တဲ့။ မာမီနဲ႕ ပါးပါးက ရန္ကုန္ၿမိဳထဲနဲ႕(၁) နာရီေလာက္ေ၀းတဲ့ အစြန္မွာေနေတာ့ ၿခံထဲမွာလႊတ္ထားလို႕ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိုးရိမ္တာက အိမ္မွာ ကီးကီ ဆိုတဲ့ ေခြးၾကီးတစ္ေကာင္ နဲ႕ ေပါင္ခ်ိန္ဆို တဲ့ ေၾကာင္တစ္ေကာင္ရွိတယ္။ သူတို႕ေတြက ယုန္အနံ႕ရရင္အငမ္းမရၿဖစ္ေနၾကတာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ တုန္တုန္ကို မာမီက အိမ္ကိုေခၚသြားေတာ့ သူ႕ကို ရံုးပိတ္ရက္မွဘဲေတြ႕ရတယ္။ သူက လူစကားနားလည္တယ္။ သူ႕ကိုေခၚရင္လာတယ္။ အရမ္းကိုခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတယ္။ ပထမတစ္ေခါက္အိမ္ကိုေခၚသြားတုန္းက ေပါင္ခ်ိန္ (ေၾကာင္) က သူ႕ကို စားစရာဆိုၿပီး ကိုက္ခ်ီသြားၿပီး ကုတင္ေအာက္ကိုေခၚသြားတာ၊ မနဲကို လိုက္ၿပီးလုရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္ ဘာမွမၿဖစ္လို႕၊၊ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ ေၾကာင္ေပါင္ခ်ိန္ နဲ႕ ယုန္တုန္တုန္တို႕ သူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သြားတယ္။ ေၿပးတမ္းလိုက္တမ္းကစားေနတာ အိမ္မွာေတာ့သူတို႕က ဗိုလ္ ဘဲ။ ေခြးၾကီးကီးကီ က လူစကားအရမ္းနာလည္ၿပီး လိမ္မာတယ္။ သူ႕ကိုမကိုက္ရဘူးေနာ္လို႕ ပါးပါးက ေၿပာထားတာနဲ႕ ေနာက္ဆို ယုန္ေလး သူ႕ကိုယ္ေပၚခုန္တက္ၿပီး ေက်ာ္သြားရင္ေတာင္ မကိုက္ဘူး॥ အိမ္က လူေတြမ်က္ႏွာကိုလွမ္းလွမ္းၾကည့္တယ္။ ေခြးနဲ႕ယုန္ဆိုတာသိသားဘဲေနာ္॥ေခြးေတြကယုန္ေတြ႕ရင္မငမ္းမရ၊ ဒါေပမယ့္ ကီးကီကေတာ့ မကိုက္ဘူး॥သူေတာေတာ္ခ်ဳပ္တည္းရမွာဘဲ လို႕ တစ္ခါတစ္ေလေတြးမိတယ္။

Comments

Popular posts from this blog

Food Review: ပုရစ္ေၾကာ္

ပုရစ်ကြော်ကြိုက်တဲ့မောင်လေးကိုကို မမ ညီမများအတ ွက်ပါ။ မနှစ်က ရွှေနှင်းဆီညီမလေးဆီက တစ်ခါမှာဖူးတယ်။ ပို့ရတာဝေးတဲ့အတ ွက် ကိုယ့်ဆီရောက်လာတော့ မှိုတေ ွတက်ပြီးစားမရတော့ ၂ သိန်းခ ွဲရှုံးတာဘဲ။ ဒီနှစ်ပရစ်ပေါ်ချိန်ရောက်တော့ သေချာထုပ်ပိုးပြီးပြန်ပို့မယ် ပြောလို့ ယူအကစ် က နေတဆင့် က နေဒါကို လှမ်းပို့တာ နောက်ထပ် ဒေါ်လာ ၅၀ ထပ်ပေးပြီး ချောချောမောမောရောက်လာတယ်။ တန်သလားလို့ မေးရင် မတန်ပါဘူး၊ အရသာရှိလားမေးရင် ရှိပါတယ်။ အစားမက်တဲ့ ကျွန်မအတ ွက်တော့ အလ ွမ်းပြေပုရစ်ကြော်လေးပါ။ အထုပ် ၅ ထုပ်ကို ၃ သိန်းနီးပါးပေးထားရလို့ မျက်စိမှတ်စားပေမယ့်  အ ကောင်တော်တော်များများကို  အ တောင်ပံမဖြုတ်ဘဲကြော်ထားတာ၊  အ တောင်တေ ွမှာ သဲတေ ွရွှံ့တေ ွကပ်နေတာတေ ွ့ရတယ်။ နောင်ဆိုရင်တော့ ပိုပြီး သန့်ရှင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လို့ မျော်လင့်တာပါဘဲ။ ပို့ပေးတဲ့ညီမလေးက တော့ ကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ စေတနာထားလုပ်ပေးတာကိုတော့ ကျေနပ်မိတယ်။  ပုရစ်ကြော်အချိ ုထုပ်ကို  သဲမပါအောင်တစ်ကောင်ချင်းထိုင်ရေ ွး ရုံးကိုယူသွားပြီး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တေ ွကိုကျွေးတော့ အားလုံးသ ဘောကျ ကြတယ်။ ကြောက်လဲကြောက်တယ် စမ်းလဲစားကြည့်ကြတယ်။ ဒီမှာလဲ ပုရစ်ပေါင်ဒါမှုန့် ကို အားဖြည့်မှုန့်အစားထည

ငါးခ်ဥ္ လုပ္ရေအာင္

ငါးခ်ဥ္စားခ်င္တာၾကာပါျပီ။ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္း စားခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ထားထားတာ၊ အရင္အပတ္က ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ျမန္မာ မိသားစုအိမ္သြားလည္ရင္းနဲ႔ သူငါးခ်ဥ္စမ္းလုပ္ထားတဲ့အေၾကာင္း၊ ေအာင္ျမင္တဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒီေန႔က ငါးခ်ဥ္ဗူးကိုဖြင့္ သူကိုယ္တိုင္ေၾကာ္ေပးပါတယ္။ ငါးခ်ဥ္ဗူးကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့ ထမင္းလံုးမာမာေလး ေတြေတြ႔တယ္..အဲဒီမာတဲ့ထမင္းက မက်က္ေသးတဲ့ထမင္းနဲ႕တူတယ္။ သူက ေနာက္မွေအးေဆး လုပ္နည္းေျပာျပမယ္ဆိုျပီးအဲဒီေန႔ အျခားအေၾကာင္းေတြဆီ စကားဆက္ေရာက္သြားတာနဲ႔ ကၽြန္မျပန္လာတဲ့အထိ သူေျပာဖို႕ေမ့သြားတယ္။ မ်က္ေစ့ထဲမွာ အဲဒီငါးခ်ဥ္ဘဲစြဲေနတာေၾကာင့္ ငါးသြား၀ယ္ပီး လုိခ်င္တဲ့အတံုးအေနခုတ္ခိုင္း တယ္။ ဒီငါးက ငါးသေလာက္လိုဘဲ..ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲမသိ၊ အရိုးေသးေသးမႊားမႊားေတြ အရမ္းမ်ားတယ္။ ဒါကေတာ့ ကၽြန္မလုပ္တဲ့နည္းေလးပါ.. ငါးကုိအေၾကးခြံက်န္တာေလးေတြနဲ႔ ဗိုက္ထဲက ဟာေလးေတြကိုေသခ်ာေဆး။ ျပီးရင္ေတာ့ ဆားၾကမ္းနဲ႔ နယ္ပီး ၃ နာရီေလာက္ႏွပ္ထားပါတယ္။ ငါးဆားနယ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ထမင္းကိုစခ်က္ပါတယ္၊ ထမင္းအိုးမီးမေျပာင္းခင္ ဆန္မက်က္ခင္ ေလးမွာ ထမင္းလိုသေလာက္ခပ္ထုပ္ပါတယ္။ ထမင္းကို ဆားၾကမ္းနဲ

ပုဇွန်ချဉ် (Pickled Shrimps)

ကျွန်မအန်တီလေးတစ်ယောက်ကမြောင်းမြတစ်ဖက်ကမ်း ကွယ်လွမ် မှာနေပါတယ်။နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာရန်ကုန်ပုသိမ်သင်္ဘောကြီးစီးပီးမြောင်းမြကိုသွားလည်တိုင်းသင်္ဘောဆိုက်ဆိမ်းကမ်းနားရောက်တစ်ဖက် ကမ်းလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်အန်တီ့အိမ်ကိုတန်းမြင်ရပါတယ်။ဖုန်းဆက်အကြောင်းကြားထားတော့သူတို့ကလဲ လက်လှမ်းပီး လက်ပြ၊ ကျွန်မတို့မောင်နှမတွေကလဲသင်္ဘောပေါ်ကနေခုန်ဆွခုန်ဆွလက်ပြပီးအရမ်းကို ပျော်ခဲ့ ရပါတယ်။ အထုပ်ပိုးတွေသယ်ပီး ကွယ်လယ်ဘက်ကို ကူးမယ့် ကူးတို့ပေါ် တက်၊ ဗေဒါအဆုပ်လိုက် ကျုပင် မြစ်ပြုတ်ပီး ပေါလောပေါ်နေတာတွေကြားထဲက ကူးတို့လက်တံနှစ်ချောင်း လက်နဲ့လှည့်လှော်ရတဲ့ လှေလေးပေါ်ကနေ တစ်ဖက်ကမ်းကိုကူးကြ ပါတယ်။ အန်တီ့အိမ်ရောက်တာနဲ့ ပူနွေးနွေး ပေါ်ဆန်းမွှေးရယ် ပုဇွန်ချဉ်သုတ်လေးရယ် စားရတဲ့အရသာ ကိုတော့တစ်သက်မမေ့နိုင်ပါဘူး။ ကျွန်မပြောခဲ့ဖူးသလိုနှစ်သက်လှတဲ့အစားသောက်တိုင်းဟာအမှတ်ရစရာအဖြစ်ပျက်တွေကနေအခြေခံလာပါတယ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပုဇွန်ချဉ် စားတိုင်း အန်တီလေးကို မြင်ယောင်မိသလို သတိရလွမ်းဆွတ်မိတယ်။ တစ်ဆက်တည်းမှာဘဲ အန်တီလေးလို အဖြစ်မျိုး ဘယ်အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးမဆို မကြုံရပါစေ နဲ့လို့လည်းဆိုတောင်းမိပါတယ်။ ကျွန်မကနေဒါရောက်ပီးနောက်ပိုင်းမှ